De lasagne van vandaag
was een samenraapsel van ingrediënten.
Ik had nog maar net genoeg lasagnebladen
om één laag mee te vormen
en zocht voor de andere lagen
dus mijn toevlucht tot plakken courgette.
Zo, nog gezonder ook!
De tomatensaus maakte ik
door maar weer eens een portie tomaten te roosteren in de oven,
met venkel, ui en knoflook
en daarna het hele zootje
in de blender te kiepen!
Maar wat dan nog in plaats van de kaas en room?
Want tja, koemelkallergie bij het ene kind
en 'ik lust geen kaas' bij het andere...
Dat was het moment dat ik me herinnerde
dat er nog een bakje melkkefir 'korrels' stond
(de scoby waarmee je melk fermenteert).
Zou ik???
Ja natuurlijk!!!
Zo bouwde ik een lasagne
van tomatensaus, lasagnebladen, courgette, yoghurt en kefirkorrels.
En ergens in het midden
belandde ook nog een laagje gerookte zalm.
Eenmaal uit de oven
(een half uur, middelste richel braadoven)
zag dat er zo uit.
Mooi hè?
Op het bord bleek het een vrij vochtig gebeuren.
Maar toch niet vochtig genoeg om het soep te noemen ;)
De kefirkorrels zorgden voor een dradentrekkend geheel,
gelijkend op slierten speeksel.
Gelukkig smaakte het veel lekkerder
dan het in dit verhaaltje klinkt.
En hé,
geen voedselverspilling op deze manier!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten