18,5 jaar deed ze erover, onze poes,
om te ontdekken
dat ze het
heerlijk vindt
om op een kussen op schoot te liggen.
Achttien lange jaren
waarin haar broer haar dagelijks weer het voorbeeld gaf
(dit was één van die
weinige dingen
waarin híj het voorbeeld kon zijn),
Ze moest een oud dametje worden,
voordat ze ontdekte dat ze kan vertrouwen,
haar plaats mag innemen,
en ten volste mag vragen
om de aandacht en liefde die
ze nodig heeft.
Ze lijkt op mij, onze poes.
Ze lijkt op mij, onze poes.
Zij is alleen al wat verder in het proces.
Maar goed,
haar kattenleeftijd omgerekend naar mensenjaren,
laten we zeggen x
4,5,
maakt dat ik durf te hopen dat ik er vroeg bij ben.
Dat ik voor mijn 83e
mijn plaats in mijn kring heb gevonden en ingenomen.
Dat ik voor mijn 83e
mezelf de aandacht en liefde kan geven die ik nodig heb,
en dat ik voor mijn 83e
die ook in de ander kan vinden.
Ik heb het pad al een stuk belopen.
En met elke bocht die ik neem
wordt
het pad duidelijker.
Waar ik in het begin
nog regelmatig een zevensprong
tegenkwam
waarop ik mijn juiste richting moest zoeken,
loopt het pad nu meestal
in één richting voort.
Gewoon volgen, lijkt het devies.
En ja de bochten moet
je nemen,
zowel de flauwe bochten als de haarspeldbochten.
En ja, regelmatig
kom ik ook een obstakel tegen.
Soms kan ik eronderdoor,
soms ga ik eroverheen
en soms moet ik er dwars doorheen.
En regelmatig is er iemand in mijn buurt
die
het obstakel voor me wegruimt,
en als een soort wegwijzer bevestigt
dat ik de
juiste richting heb.
Terwijl ik het pad beloop,
gaan mijn gedachten soms alle kanten in.
Natuurlijk steekt soms de twijfel op.
Waarom is dit zo lastig voor mij?
Mijn
plek vinden en innemen?
Is dat alleen voor mij zo?
Anderen lijken er geen last
van te hebben.
Maar op een volgend moment weet ik dat het niet uitmaakt.
Mijn
gevecht, mijn zoektocht, mijn pad wordt niet échter
als een ander het zijne
gaat.
En het is niet minder waar
als een ander het niet heeft.
Voor mij ís het
er gewoon.
En dus loop ik door.
Of zit ik door…
met de poes op het kussen op mijn
schoot.
Een snorrend voorbeeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten