Daar staan we dan me z'n vieren,
in het portaal
van een mooi rood huis in Deventer.
Hoeveel jaar gingen voorbij?
Acht? Negen?
We kijken elkaar in de ogen,
omhelzingen volgen,
een kus op de wang.
En we voelen het alle vier:
er is niets veranderd.
carrières veranderden
en er was een verhuizing.
Kinderen groeiden op tot puber,
of zelfs al jongvolwassenen.
Familieleden vielen weg
en er kwam extra familie bij.
Gezondheid was soms niet vanzelfsprekend.
Maar we voelen het alle vier:
tussen ons is niets veranderd.
En dus worden,
met het uittrekken van de jassen,
de dubbelzinnige grappen alweer afgewisseld
met diepe gesprekken.
De hete thee met de chocolade.
En tussendoor
proberen we ook nog een paar uurtjes slaap te pakken...
Natuurlijk zijn we niet uitgepraat
als we de volgende dag
echt de autodeur achter ons dicht moeten trekken
om weer huiswaarts te keren.
Zoveel jaar praat je niet bij in 24 uur.
Of toch wel?
Niet in woorden, nee.
Maar de essentie hebben we gevoeld van binnen.
Ja, de tijd was te kort.
Zoveel chocolade hebben we niet eens kunnen eten...
zoveel thee niet kunnen drinken.
Een fotoshoot met een teckel,
die deden we wel.
Omdat Deventer daarom vroeg,
met zijn Kleine Poot en grote pannen.
En natuurlijk was er eten,
lekker eten.
Met een lunch om half vijf 's middags.
Waarvan ik zojuist leerde dat
dat een 'dinch' heet,
en het nieuwe hip is.
Maar daar hadden wij geen boodschap aan.
Waar we geen tijd voor hadden?
Dansen!
Terwijl het daar 12 jaar geleden toch allemaal mee begon.
Toen we allemaal
onze perfecte buikdans-buik ontdekten.
Mét tijgerstrepen en zonder,
met een kilo meer en een kilo minder,
met soms wat verlegenheid
maar vooral ook heel veel ondeugd.
Toen we elkaar ontdekten
en in al onze verscheidenheid
in essentie hetzelfde bleken te zijn.
Vier vriendinnen, vier levens.
We laten elkaar jaren los,
maar blijven voor altijd verbonden.
Ergens in Deventer,
achter een blauwe deur,
hangt een kapstokhaakje met mijn naam erop.
En haakjes met die van hen,
de namen van mijn vriendinnen.
We waren er 24 uur weer even samen thuis.
Met dank aan fotomodel Sjef!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten