Dit weekend
was het tweede 'Cacao aan de kade'
een fantastisch festival over cacao en chocolade.
Vorig jaar waren we er al als bezoeker
en dit jaar kwam daar voor mij iets extra's bij.
Ik was namelijk uitgenodigd om een boekje in ontvangst te nemen
met daarin de tien beste inzendingen
van de schrijfwedstrijd die dit jaar was uitgeroepen.
Waarom?
Natuurlijk ben ik daar trots op!
En wie trots is, die deelt.
Hieronder dus mijn verhaal:
Als in een droom…
Het was een raar licht om haar heen. Net of het niet écht was, wat ze zag. Maar toch zat ze hier met haar blote billen op de rand van de pan.
Voorzichtig doopte ze een teen in het bruine goedje in de pan. Het omhulde meteen haar voet en voelde aangenaam warm aan. Ze bewoog haar tenen en zag de rimpelingen zich verspreiden. Ze stak haar tweede voet erbij en liet haar voeten rondjes draaien. Naast haar zag ze een marshmallow de pan inglijden en zichzelf onderdompelen. Ze giechelde. Zou ze?
Ze lichtte haar billen en liet zich naast de marshmallow het bruine goedje in glijden. Het bruin vormde meteen een laagje op haar huid. Om haar benen, haar billen, haar buik. Zacht en warm. Voorzichtig liet ze zich wat verder zakken, tot net haar mond onder het oppervlak ging. Ze kwam weer omhoog en likte haar lippen. Mmm, chocolade!
De marshmallow was inmiddels op zijn rug gaan drijven. Zijn rust werd echter ruw verstoord toen een kers luid joelend de pan in hopte. Hop, daar verdween ze onder het oppervlak en plop, daar kwam ze weer boven. Ze buitelde nog een keer rond voor ze haar steeltje als een periscoop uit het bruine goedje omhoog liet steken.
Voorzichtig liet ook de vrouw zich weer wat dieper zakken. Ze lichtte haar knieën, boog haar kin op de borst en hop, daar ging ook zij in een buiteling door de warme chocolade. Ze kirde van plezier, likte haar armen af en zette zich met haar voeten af op de bodem voor weer een buiteling. Leuk!
Toen ze weer bovenkwam zag ze net een schaduw wegglijden. Ze was te veel in extase om er acht op te slaan. Ze liet zich op haar rug glijden om net als de marshmallow ontspannen rond te dobberen. Waar was die marshmallow eigenlijk gebleven? Nou ja, er was nu meer plaats voor haar!
Het bruine goedje droeg haar lichaam en terwijl ze zo volkomen ontspande, verwonderde ze zich weer over het licht. Het had een geeloranje glans. Net als de gloed van het zonlicht bij zonsondergang, maar toch net anders. Haar oogleden gleden dicht, zo ontspannen voelde ze zich. Wat heerlijk was dit. Ze moest dit vaker doen…
Weer gleed een schaduw over het oppervlak. Ze voelde het meer dan dat ze het zag. Snel opende ze haar ogen en zag twee enorme vingers de kers aan haar steel de pan uit tillen. Een raar gevoel vulde haar buik. Ze werd onrustig. Er was iets! Het rare licht, zij hier in die heerlijke chocolade, met een marshmallow en een kers… Wat was het toch wat niet klopte? Ze was te loom om het te kunnen bedenken.
Toen was de schaduw er weer. Twee vingers priemden boven de chocolade en kwamen langzaam dichterbij. Ineens wist ze het, alle puzzelstukjes vielen op hun plek. Zij hier in een pan(!) met warme chocolade, de verdwenen marshmallow en kers! De gil op haar lippen werd gesmoord doordat de grote vingers haar nog een keer volledig onderdipten, alvorens haar naar boven te halen. Op weg naar een enorme mond…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten