Daar stonden we dan...
in Amersfoort
bijna
voor de deur van een goede vriendin
mét zelfgemaakte tomatensoep om samen te eten.
Daar stonden we dan...
toen de telefoon ging
en de oudste zoon ziek bleek te zijn geworden
op het scoutingkamp in Someren.
We knuffelden die lieve vriendin,
lieten een deel van de tomatensoep bij haar achter
en keerden weer om
voor een reis terug naar het mooie Brabant!
We haalden het kind op
en raspten een appel voor hem
(daar had hij zin in).
Voor onszelf warmden we de tomatensoep op
en strooiden er heerlijke basilicum in.
Ernst en ik deelden samen zo'n mega-tosti,
en met een kom yoghurt met banaan toe
hadden we ons maaltje gehad.
Precies op tijd
om zoonlief onder de douche te zetten,
een teek van zijn been af te halen
en hem in bed te leggen
(het kind, niet de teek).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten