Eens per jaar
organiseert de Kindervakantieweek een rommelmarkt.
Buurtbewoners kunnen het hele jaar door
bruikbare spullen naar het wijkhuis brengen
die tijdens de rommelmarkt door vrijwilligers verkocht worden.
De opbrengst is uiteraard voor de Kindervakantieweek.
Ik help er al bijna 30 jaar
- het is niet zozeer dat ik zó oud ben,
maar meer dat ik jong begonnen ben ;) -
en al die jaren
ben ik met een tas of doos vol spullen
en een rijk gevoel
Dit jaar bestond de buit
uit een aantal kookboeken (zie boven)
en wat keukenspullen / props voor foto's.
Achteraan op de foto,
voor de kijkers links,
zie je de buit van Ernst;
een perculator.
Die wilde hij al een tijd
en nu kon hij er een scoren!
Het gevolg?
Het ruikt hier al dagen naar koffie in huis
én ik kreeg inspiratie voor mijn column in het wijkblad.
Lees maar even mee!
In de twee
jaar dat wij nu onze koffie bij een brander in Aarle-Rixtel halen, hebben we
veel opgestoken over koffie. We leerden proeven en vonden uit wat wij lekker
vinden in koffie, maar we ontdekten ook dat er nog een hele (koffie)wereld te
ontdekken was!
Iedere soort
plant, iedere grondsoort en ieder klimaat geeft een eigen smaak mee aan de boon
die er groeit. De koffiebrander haalt op zíjn beurt daar dan weer tonen uit
naar boven, afhankelijk van hoe donker hij de bonen brandt. Ook daar is heel
wat verscheidenheid in mogelijk.
Vorige week
liet de brander ons proeven van een koffie. Hij maalde een bepaalde boon op stand
4, schonk er water op en liet het ons proeven. Daarna deed hij van dezelfde
boon een maling op stand 3,5 en zette dáár koffie van. Wat een wereld van
verschil! Waar ik de een echt niet lekker vond, was de ander wél een bakkie
naar mijn bekkie.
Ik raakte er
even van in paniek: als zoveel dingen een verschil kunnen maken, hoe weet ik
dan dat ik goede koffie zet? Maar daarna kwam de opluchting. Ik weet immers al
hoe ik met ‘mijn boon’ en onze manier van opschenken thuis een lekkere kop
koffie kan krijgen. Als ik niet wil, hoef ik dus niet meer te experimenteren.
En nee, ik experimenteer al met zoveel voedingsmiddelen, dat wil ik echt niet ook
nog met koffie gaan doen!
Manlief
daarentegen gaat hier wel helemaal op los. Een experimenteerdrift die nog
aangewakkerd werd doordat hij op de jaarlijkse vlooienmarkt van de
Kindervakantieweek een perculator kocht. Dat is toch weer een andere manier van
koffiezetten dan het opschenken dat we normaal doen. Hoeveel water moet hier
dan in, met hoeveel koffie, welke branding, welke maling en hoe lang laat je
het pruttelen… Vraagteken, na vraagteken, na vraagteken…
Al vier
avonden op rij staat hij te sippen en nippen. Andere verhouding misschien? Fijnere
maling, grovere maling? En over maling gesproken… Al dat malen en malen met ons
handmolentje zorgt voor een boven-ontwikkelde linkerarm en dus wil manlief
graag een andere molen!
"Of ik daar plaats voor wil maken in de keuken?"
Hij richt
zijn vragende ogen op mij, legt zijn gespierde linkerarm om mijn schouders en
biedt me nog een kop koffie aan. Ok, ok, ik zal er eens over denken…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten